بلندای شب یلدا

تنها بودیم و بی حوصله …. بی حوصله به خاطر اتفاقات یهویی که برامون افتاده بود ….

بابا نبود …. قبل از اومدن تسنیم حدود ساعت سه متوجه شدم گوشواره کوثر یک لنگه اش نیست به هم ریخته بودم و توی فکر بودم ….

تسنیم که اومد اونم حالش خوب نبود چون بچه ها بهش گفته بودن روی مخی !اون که همینجور گریه زاری میکرد کوثر هم بهونه بابا رو میگرفت منم در حال آروم کردن این دو تا و ته دلمم که دنبال گوشواره گم شده کوثر بودم

با هر ترفندی که تونستم یه کم فضا رو آروم کردم خوراکی چیدیم با هم فیلم گذاشتیم که ببینیم

دور هم فیلم دیدیم و خوراکی خوردیم …. اینقدر خوردیم که داشتیم منفجر میشدیم . تسنیم به زور نفس میکشید …..

یه کم نشستیم و تلویزیونم دیدیم و بعد هر سه تا غش کردیم …. کوثر دلش میخواست بیاد روی زمین بخوابه وسط هال …. قبول کردم لحاف و بالشش رو آورد و خوابید ….

صبح که بیدار شدیم یه کم خونه رو جمع و جور کردیم و با هم دنبال گوشواره کوثر گشتیم ولی خبری نبود …

پیش خودم دنبال گزینه ای بودم که بفروشمش و یه گوشواره نو بخرم روی مبل نشسته بودم و زانوهام رو بغل کرده بودم که کوثر اومد گفت نامه ای که برای بابا نوشتم کو ….

بی حوصله بودم گفتم هر چی کاغذ بود رو یا توی کشو یا توی نابلون توی اتاقت گذاشتم رفت توی اتاقش سراغ نایلون …. پیش خودم گفتم وای الان همه آشغالها رو بیرون میریزه …. بعد جواب خودم رو دادم که ولش کن چهار تا دونه آشغاله دیگه جمع می کنم ….

یه دفعه کوثر گفت ماماااااان …. گوشواره ام اینجاست ….

وای اینقدر خوشحال شدم با تسنیم سریع رفتیم سمت کوثر کیسه آشغالا رو بیرون ریخته بود ماسکش رو دیده بود که گوشواره اش بهش وصله ….، ( دیروز صبحش اساسی اتاقش رو جمع کرده بودم وای خدا رو شکر که آت آشغالاش رو توی نایلون توی اتاقش گذاشته بودم) خیلی خوشحال شدم …. خیلی زیاد و خنده ام گرفته بود چون اصلا فکر نمیکردم پیدا بشه …. فوری زنگ زدم به فاطمه اون نذر ریحانه رو کرده بود اونم گوشواره دخترش گم شده بود به فاطمه یاد داده بود بهش گفتم پیدا شد … اونم خیلی تعجب کرد و خوشحال شد …

خلاصه که شب یلدای ما و روز اول دی ماه ما اینگونه گذشت …. البته بعدش هم بچه ها رو بردم کتاب سرو حالشون عوض شد ….

الحمدلله …..

پنجشنبه ۸ دیماه ۱۴۰۱